Urodził się 7 sierpnia 1912 roku w Łąkiem, gmina Skępe, pow. lipnowski, gub. płocka (w II RP woj. warszawskie, od 1938 r. woj. pomorskie). Był synem Ignacego i Stefanii z Dytrychów. Miał dwóch braci: Gerarda i Stanisława oraz trzy siostry: Apolonię, Janinę i Barbarę.
W 1931 r. był absolwentem Seminarium Nauczycielskiego w Wymyślinie. Pracował jako nauczyciel w Raśnikach, pow. Równe, woj. wołyńskie.
W 1934 r. ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy przy 44 Pułku Strzelców Legii Amerykańskiej w Równem. Z dn. 1 stycznia 1937 r. został mianowany podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem. Otrzymał przydział do 45 pp. w Równem, który stacjonował w garnizonie Równe i wchodził w skład 13 Kresowej Dywizji Piechoty. Na ćwiczenia rezerwy powoływany do 45 Pułku Strzelców Kresowych.
W sierpniu 1939 r. został zmobilizowany i brał udział w wojnie obronnej. Po 17 września 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Był jeńcem w obozie w Kozielsku. Zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD wiosną 1940 r. w Katyniu.
Minister Obrony Narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 r. awansował go pośmiertnie na stopień porucznika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 r. w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Kawaler.
