Urodził się 2 września 1893 roku w Rzeszotarach-Chwałach (parafia Rościszewo), pow. sierpecki, gub. płocka (w II RP woj. warszawskie). Był synem Józefa i Feliksy z Nadratowskich. Rodzeństwo: Roman (ur. 1895 r.), Mieczysław (ur. 1898 r.), Genowefa (ur. 1901 r.), Kazimierz (1904-1906), Kazimiera (ur. 1907 r.), Joanna Janina (ur. 1910 r.). Rodzice mieszkali w Żurominie, pow. sierpecki.
Absolwent Seminarium Nauczycielskiego w Wymyślinie w 1912 r.
W październiku 1912 r. został mianowany nauczycielem szkoły powszechnej w Gardkinie, gm. Długoborz, pow. łomżyński, gdzie pracował do listopada 1914 r. Od listopada 1914 r. do listopada 1917 r. służył w armii rosyjskiej. Od maja 1916 r. mianowany chorążym, a w październiku 1917 r. podporucznikiem. Wrócił z Rosji we wrześniu 1918 r. W październiku 1918 r. został mianowany przez Inspektora Szkolnego Okręgu Mławskiego nauczycielem i kierownikiem czterooddziałowej Szkoły Powszechnej w Przeradzu Małym, gm. Rozwozin, pow. mławski.
W lipcu 1919 r. został powołany do Wojska Polskiego. Od sierpnia do września 1919 r. był młodszym oficerem kompanii 77 pp. (garnizon w Lidzie). Od września do listopada 1919 r. został przydzielony do 85 pp. (garnizon Nowa Wilejka). Od listopada 1919 r. do stycznia 1920 r. ponownie w 77 pp. Od stycznia do marca 1920 r. w 32 pp. (garnizon w Modlinie) jako młodszy oficer. Z jednostką tą został skierowany na front wojny polsko-bolszewickiej (od marca do maja 1920 r.) Od września do października 1920 r. jako młodszy oficer. W październiku 1920 r. został ranny w lewe udo (do stycznia 1921 r. przebywał w szpitalu w Białymstoku, następnie do marca 1921 r. w Warszawie). Dekretem Naczelnego Wodza o ustaleniu starszeństwa i nadaniu stopni oficerskich żołnierzom z byłych Korpusów Wsch. i byłej armii rosyjskiej został zatwierdzony porucznikiem z dn. 1 kwietnia 1920 r.
Od listopada 1922 r. do kwietnia 1924 r. wrócił do służby w 32 pp. w Twierdzy Modlin. Od czerwca 1924 r. do grudnia 1925 r. por. Rzeszotarski (32 pp.) został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Mołodeczno na stanowisko oficera ewidencyjnego pow. Duniłowicze. Od stycznia do 31 lipca 1926 r. był referentem w PKU Mołodeczno w Ziemi Wileńskiej. W marcu 1928 r. por. Czesław Rzeszotarski został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dn. 1 stycznia 1928 r.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1936 r.).
Po 17 września 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Był jeńcem w obozie w Starobielsku. Zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD wiosną 1940 r. w Charkowie.
Minister Obrony Narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 r. awansował go pośmiertnie na stopień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 r. w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Kawaler.
